Pomoc osobie bliskiej

Uzależnienie czy też zaburzenie jest chorobą która wpływa na całą rodzinę. W wyniku dysfunkcji jednego członka systemu inni jej członkowie (rodzice, partnerzy, dzieci, czy przyjaciele) by poradzić sobie z jej zachowaniami często nieświadomie przejmują odpowiedzialność za osobę uzależnioną. Osoba współuzależniona żyje w poczuciu odpowiedzialności za nałóg i konieczności jego kontroli. Pozornie poczucie to miałoby pomóc uzależnionemu w wyjściu z nałogu, w praktyce jednak najczęściej ułatwia trwanie w chorobie.

W przypadku pojawienie się uzależnienia, czy innego poważnego zaburzenia osoby bliskiej pamiętaj, że masz prawo zadbać o siebie. Próbując kontrolować objawy choroby bliskiego, często tracimy z oczu to na co mamy wpływ czyli własne zdrowie.

Ważne będzie ustalenie zdrowych, realnych granic których jesteś w stanie sam przestrzegać. Pamiętaj, że możesz okazać wsparcie jednocześnie nie biorąc odpowiedzialność za decyzje i zachowanie osoby uzależnionej. Jeśli potrzebujesz sam możesz skorzystać z pomocy by ustalić jak asertywnie i odpowiedzialnie zadbać o swoje potrzeby.

Pamiętaj:

• Nie wyręczaj – podjęcie o skorzystaniu z terapii musi być dobrowolne. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy osoba jest niezdolna do podejmowania decyzji lub posiada nakaz leczenia z sądu.
  
• Nie przejmuj odpowiedzialności – osoby pełnoletnie odpowiadają za swoje działanie, zachowanie i czyny. Wyjątkiem jest choroba psychiczna, niepełnosprawność umysłowa.
  
• Zadbaj o siebie i dzieci – jeśli działanie drugiej osoby narusza godność, komfort życia, zdrowie twoje lub dzieci, poproś o pomoc rodzinę, prawnika, organizacje pozarządowe. Najpierw jesteś Ty, potem osoba dorosła, której chcesz pomóc.
  
• Ustal zdrowe i realne granice – jest to bardzo trudne. W ustaleniu granic pomogą Ci specjaliści, czyli terapeuta, psycholog, interwent kryzysowy, pracownik socjalny…