Przejście przez kryzys razem z dzieckiem. Dlaczego to ważne?

Kryzysem określamy sytuację trudną, w której możemy doświadczyć różnych skrajnych uczuć, emocji czy zachowań, która wymaga od nas włożenia wysiłku i wykorzystania różnych zasobów czy możliwości do poradzenia sobie. 

Kryzysy mogą dotyczyć różnych sfer naszego życia na przykład społecznych, finansowych, ale także edukacji, pracy czy zdrowia psychicznego bądź fizycznego. Wpływają na codzienne funkcjonowanie, jakość relacji czy poczucie bezpieczeństwa. Pomimo, że zazwyczaj są to trudniejsze chwile w naszym życiu, dzięki odpowiedniemu wsparciu i wykorzystaniu naszych umiejętności radzenia sobie, przejście przez kryzys oraz rozwiązanie go może być cennym źródłem doświadczenia i wzbogaceniem o nowe umiejętności życiowe. 

W rozwoju dziecka kryzysy mogą się zdarzyć w chwili zmian etapów edukacyjnych, przejścia z jednej placówki do drugiej, zmian w grupie rówieśniczej, a także zmian wynikających z dynamiki życia rodzinnego na przykład pojawienie się rodzeństwa, problemy zdrowotne członków rodziny czy śmierć bliskich. Radzenie sobie z kryzysem może być nieszablonowe. W przypadku dzieci i młodzieży mogą to być kłótnie z bliskim kolegą, zmiana nauczyciela czy wychowawcy, a także niechęć do nauki czy odrabiania zadań domowych. 

To, co jako rodzice czy opiekunowie możemy zrobić, to przede wszystkim towarzyszyć dziecku, nie oceniać trudności, których doświadcza, a także nie umniejszać wartości tych problemów. Warto pamiętać, że to, co z perspektywy dorosłego może wydawać się proste czy błahe, z perspektywy dziecka, które posiada mniejsze i bardziej ograniczone możliwości radzenia sobie, może być ważnym i trudnym zadaniem do wykonania. Warto ufać emocjom i perspektywie dziecka, słuchać i zauważać to co nam komunikuje. 

Warto mieć na uwadze, że każda trudna sytuacja, która zostanie rozwiązana w dobry i konstruktywny sposób w życiu młodego człowieka, może bardzo pozytywnie wpłynąć na poczucie sprawczości i kompetencji u takiego dziecka, wspierać w budowaniu pozytywnej samooceny. Rozwiązanie na przykład konfliktu koleżeńskiego może przełożyć się na umiejętności radzenia sobie ze stresem i napięciem, panowaniem nad trudnymi emocjami, wyrażaniem własnego zdania czy umiejętnością przepraszania i godzenia się. Rozwiązywanie problemów szkolnych czy związanych z niechęcią do nauki mogą kształtować u dziecka poczucie obowiązku i odpowiedzialności za swoje działania, pracować nad motywacją, a także organizacją czasu na zabawę i naukę. 

Wszystkie tego typu sytuacje wymagają wykorzystywania kompetencji społecznych, które dziecko zdobyło już do tej pory, a także ich rozwój czy zdobywanie nowych. Rolą rodzica czy opiekuna jest towarzyszenie dziecku w ich rozwijaniu, a także czuła i wspierająca postawa w sytuacji, gdy wyzwanie może okazać się zbyt trudne czy przytłaczające. W razie wątpliwości czy trudności zawsze można zasięgnąć porady psychologa dziecięcego bądź terapeuty rodzin, aby czulej, mądrzej i pewniej wspierać swoje dziecko w trudniejszych chwilach.